အခ်စ္

ျဖဴတုတ္နဲ႕ Duet ဆိုေနက် aungtun1 ရဲ့အကူအညီနဲ႕ဆိုထားတာပါ။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အသံဝင္ျပီး ျပန္ထြက္ခါစအခ်ိန္မွာဆိုထားေတာ့ vocalwise ေတာ္ေတာ္ေလးကို အားနည္းပါတယ္။ ပန္းေလးေတြကို အမွတ္တရသိမ္းထားခ်င္လို႕ တင္လိုက္တာပါ။ ျဖဴတုတ္႐ိုက္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ Longwood Garden ကိုသြားလည္ရင္းနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း႐ိုက္လာတာကို ယူသုံးထားပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
ျဖဴတုတ္ေလး

သံေယာဇဥ္တစ္မွ်င္

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ.... ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ လူတစ္ဦးမွ အျခားလူတစ္ဦးအေပၚ (သို႕) ပစၥည္းတစ္ခုအေပၚ (သို႕) သတၱဝါေလးတစ္ေကာင္အေပၚ စသည္ စသည္ျဖင့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တစ္ခုအတြင္း ေပၚေပါက္လာတတ္တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္တစ္ခုလို႕ ျဖဴတုတ္ နားလည္ထားပါတယ္။ ဒီေဝါဟာရေလးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ျဖဴတုတ္ရဲ့ဘဝမွာ အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အခုေျပာျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ ထူးေထြဆန္းျပားမႈေတြနဲ႕ တန္ဆာဆင္ထားတာ မဟုတ္ေပမဲ့ ဒီေဝါဟာရေလးရဲ့ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ထင္ဟပ္ေစတယ္လို႕ ေပၚလြင္ေစတယ္လို႕ ျမင္မိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၈)ႏွစ္ေက်ာ္အခ်ိန္ကာလက ျဖဴတုတ္တို႕မိသားစုဟာ ျမိဳ႕နဲ႕အလွမ္းေဝးတဲ့ ရပ္ကြက္အသစ္ေလးတစ္ခုသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ပါတယ္။ ရပ္ကြက္အျဖစ္ ရုပ္လုံးေပၚစဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္အလယ္ပိုင္းမွာသာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ လူေနအိမ္ေျခရွိျပီး ဟိုဖက္အစြန္ ဒီဖက္အစြန္မွာက်ေတာ့ အိမ္ေျခမရွိသေလာက္ပါပဲ။ ျဖဴတုတ္တို႕ ေျပာင္းလာတဲ့ အပိုင္းက ျမိဳ႕ထဲနဲ႕ပိုနီးတဲ့ ရပ္ကြက္အဝင္ေပါ့။ ဒီရပ္ကြက္ကေလးရဲ့ေျမေပၚမွာ ေျခခ်ခ်ခ်င္း ျဖဴတုတ္ေတြးမိတာကေတာ့ အဂါျဂိဳဟ္ေပၚမွာ အိမ္ေဆာက္ေနရင္ ဒီလိုေနမွာပဲလို႕။ ဟုတ္တယ္ေလ... အိမ္အဝင္မွာ က်င္းခ်ိဳင့္ေလးေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့  ေျမသားနီနီလမ္းေလးက သက္ေသပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းမၾကီးမွွ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ျဖဴတုတ္တို႕ရဲ့ ေဆးအျဖဴသုတ္ထားတဲ့ မီးခိုးေရာင္ျပတင္းရြက္ေလးေတြနဲ႕ အိမ္က ထီးထီးၾကီး။ လမ္းမၾကီးမွ ဆင္းလာလိုက္ရင္ ျဖဴတုတ္တို႕အိမ္ထိေရာက္ေအာင္ အိမ္ေလးငါးအိမ္စာေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရမယ္ ထင္တယ္။ လမ္းေထာင့္အိမ္ျဖစ္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕နဲ႕အိမ္ေဘး (လက္ယာ)မွာ လမ္းမ်ားရွိျပီး၊ အိမ္ေနာက္နဲ႕အိမ္ေဘး (လက္ဝဲ) က်ျပန္ေတာ့ သူေ႒းတစ္ဦးရဲ့ ေငြပိုေငြလွ်ံမ်ားနဲ႕ ဝိုင္းရံျခင္း ခံထားရျပန္ပါတယ္။ (ေရခဲေတာင္ အေအးဆိုင္ပိုင္ရွင္ သူေ႒းက ေငြေတြပိုလို႕ ဝယ္ထားတဲ့ ျခံေတြပါတဲ့။)  သူေ႒းရဲ့ျခံထဲမွာ မံုရြာျမိဳ႕ရဲ့ ျခံဝင္းတိုင္းလိုလိုမွာရွိတဲ့ တမာပင္တခ်ိဳ႕ရွိတဲ့အျပင္ လူမေနေသာေၾကာင့္ ခ်ဳံပုတ္မ်ား၊ အေလ့က်ေပါက္ ေတာ႐ိုင္းပင္မ်ားႏွင့္ ထူထပ္လွပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လာအစာရွာေဆာ့ကစားတဲ့ စာကေလးမ်ား၊ ခ်ိဳးကေလးမ်ား၊ ဆက္ရက္ကေလးမ်ား၊ တခါတရံ ေတာက်က္တူေရြးေလး တစ္ေကာင္စႏွစ္ေကာင္စ၊ သွ်ဥ့္ကေလးမ်ား၊ အျခားသတၱဝါငယ္ကေလးမ်ားနဲ႕ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ဆိုပါစို႕။ မြန္းက်ပ္ဆူညံလွတဲ့ ျမိဳ႕ထဲလိုေနရာမ်ိဳးကို မႏွစ္သက္တဲ့ ေဖေဖလိုလူအတြက္ေတာ့ ဒီရပ္ကြက္ေလးရဲ့ ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္မႉကို ခ်ီးမြမ္းလို႕မဆုံးေတာ့။ အလုပ္နဲ႕ပိုနီးသြားလို႕ ပိုသေဘာက်တာလဲ ပါတာေပါ့။ ျဖဴတုတ္တို႕ ကေလးေတြအတြက္လည္း ေနရာသစ္ျဖစ္ျပီး အျမင္ဆန္းေနေတာ့ ဘာမွန္းမသိဘဲနဲ႕ကို ေပ်ာ္ေနတာ။ အဲဒီအေပ်ာ္မ်ားဟာ ညအခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ ေနလုံးၾကီးနဲ႕အတူ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္ထင္ပ။ ညဥ့္နက္ လူေျခတိတ္ခ်ိန္မ်ားဆိုရင္... အိမ္ေျမႇာင္ နံရံေပၚမွာ ရွပ္သြားတဲ့အသံေတာင္ ၾကားႏိုင္ေလာက္တဲ့အထိ တိတ္ဆိတ္လွတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလး။ ကိုေရႊေတာက္တဲ့ကလဲ ေဟာလိုက္ရတဲ့ မိုးေလဝသေဗဒင္။ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ညအခ်ိန္မွာ 'ေအာက္အဲ့' ဆိုတဲ့အသံေလာက္ စိတ္ကို ေျခာက္ျခားေစတာ မရွိဘူး။ ကိုယ့္ကို လာတြယ္ကပ္ေတာ့မွာပဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႕ အရမ္းကိုေၾကာက္တာ။ ေခြးကပါအူလိုက္လို႕ကေတာ့ ကိုယ့္ကုတင္ကေန ညီမေလးရဲ့ ကုတင္ေပၚကို Bruce Lee သိုင္းကြက္နင္းျပီး အျမန္ကိုေရာက္တာပဲ။ (ဟုတ္တယ္ ညီမေလးက ျဖဴတုတ္ထက္ ႏွစ္ႏွစ္သာပိုငယ္တယ္။ သတိၱကေတာ့ အျပန္ႏွစ္ရာေလာက္ ပိုေကာင္းတယ္။ ) ကေလးသာသာဆိုေတာ့ ဟိုအသံျမည္လည္းေၾကာက္၊ ဒီအသံၾကားလည္းေၾကာက္နဲ႕ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ခဲ့ရခ်ိန္ေတြ ရွိခဲ့တာ သိပ္ေတာ့မဆန္းပါဘူးေလ။ ျဖဴတုတ္အတြက္ အထူးစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာတစ္ခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျမိဳ႕တည္ကာစ ရပ္ကြက္မက် ေတာအုပ္မက ျဖစ္ျခင္းရဲ့ အားနည္းခ်က္တစ္ခု လို႕ဆိုရမလားဘဲ... ခ်ိဳး၊ ဆက္ရက္အစရွိတဲ့ ငွက္ပစ္သူ ေပါမ်ားျခင္းပါပဲ။ ခဲမွန္ထားတဲ့ ငွက္ကေလးမ်ားဟာ မၾကာခဏဆိုသလို ျဖဴတုတ္တို႕ရဲ့ လသာေဆာင္ေပၚမွာ လာေရာက္ဇီဝိန္ခ်ဳပ္ၾကရရွာတယ္။ လသာေဆာင္ဟာ ျဖဴတုတ္တို႕ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ စာက်က္တဲ့ေနရာနဲ႕ တဆက္တည္းဆိုေတာ့ 'ဘုတ္' ဆိုတဲ့အသံၾကားတိုင္း ဒိုင္ခံထၾကည့္သူကေတာ့ ညီမေလးေပါ့။ ျဖဴတုတ္ကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ငွက္ကေလးမ်ား အတုန္းအရုန္း ျဖစ္ေနပံုကိုၾကည့္ရတာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ အူပါယားတဲ့အတြက္ ထြက္မၾကည့္ျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။  ထြက္ခဲ့ရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာကို လက္ဖဝါးနဲ႕အုပ္ျပီး လက္ၾကားကေလးေတြမွပဲ ၾကည့္ရဲပါတယ္။ ျဖဴတုတ္မွာ Phobeiaတစ္ခုရွိတယ္။ ေခြးကေလး၊ ေၾကာင္ကေလးေတြ ကလြဲရင္ တျခား အေမႊးအမွင္ပါတဲ့ အေကာင္ခပ္ေသးေသးမ်ားကို မထိရဲမကိုင္ရဲတဲ့ ျပသနာပါပဲ။ (ျဖဴတုတ္ကို ရယ္ေနၾကျပီလား မသိဘူး)